CANEL ARSEL - EĞİN DEDİKLERİ (yeni)
CANEL ARSEL - EĞİN DEDİKLERİ.. ( Yazı Dünya Gazetesi Yazarı Rüştü Bozkurt'dan Alınmıştır
Karasu, Erzurum'un damı Palandöken dağlarından yola koyulur; Tercan'ı geçer, Erzincan Ovası'nın canına can kattıktan sonra Kemah'a ulaşır; iliç'de yönünü değiştirir; sevdalısı Fırat'a kavuşmak için kanyonları aşarak Keban yakınlarında Fırat'la kucaklaşma noktasına ulaşılır. Bundan sonrası, bir an önce Altın Hilal'e varmak; zenginlik üreterek uygarlıklar yaratmanın sonsuz yürüyüşüne katılmaktır. Güneydoğu yönünde akarken Karasu, batısında Tecer ve Yama Dağı'nın, doğusunda Munzur'un doruklarındaki mitoloji tanrılarının yağmuruyla, seliyle, gök gürültüsü ve şimşekleriyle, boranıyla, çığıyla, çığlığıyla korkutan gazabından saklanmak için derin vadilere, karanlık kanyonlara saklanır.
Karasu, dağların yamaçlarında çoğu sessiz sedasız, bazıları da gürültülü çavlanlarla akan yüzlerce dereden beslenir. El değmemiş berraklıktaki suları biriktiren çoşkun Karasu, Keban'daki barajın insan eliyle dizginlediği doğada artık binlerce yılın türkülerini söylemez, söyleyemez. Bir başka çağın, bir başka değer üretmenin potansiyelidir; yeni türkülerin yakılacağı günleri beklemektedir.
Arapgir'i geçtikten sonra, Dutbelini aşıp vadiye inerken, yer yer küçük göletlerinin ışıldayışı; binlerce insanın sevgiyle ziyaret ettiği yerler olma özlemini haykıran türküler gibidir.
"Eğin dedikleri/Küçük bir şehir"dir; ama kadim bir tarihin adıdır. Çok sesli, çok kültürlü bir sentezdir; gurbettir; özlemdir, vefadır." Dağlar senin ne karanlık ardın var" diyen türkünün düz aynasına yansıyan korkulara, acılara, çilelere karşı direnme gücü hâlâ ayaktadır; " ben buradayım!" diye haykırmaktadır. (Türkülerle ilgili en güncel paylaşımlarımızdan Haberdar Olmak İçin Sayfamıza Abone Olun)
Karasu, Erzurum'un damı Palandöken dağlarından yola koyulur; Tercan'ı geçer, Erzincan Ovası'nın canına can kattıktan sonra Kemah'a ulaşır; iliç'de yönünü değiştirir; sevdalısı Fırat'a kavuşmak için kanyonları aşarak Keban yakınlarında Fırat'la kucaklaşma noktasına ulaşılır. Bundan sonrası, bir an önce Altın Hilal'e varmak; zenginlik üreterek uygarlıklar yaratmanın sonsuz yürüyüşüne katılmaktır. Güneydoğu yönünde akarken Karasu, batısında Tecer ve Yama Dağı'nın, doğusunda Munzur'un doruklarındaki mitoloji tanrılarının yağmuruyla, seliyle, gök gürültüsü ve şimşekleriyle, boranıyla, çığıyla, çığlığıyla korkutan gazabından saklanmak için derin vadilere, karanlık kanyonlara saklanır.
Karasu, dağların yamaçlarında çoğu sessiz sedasız, bazıları da gürültülü çavlanlarla akan yüzlerce dereden beslenir. El değmemiş berraklıktaki suları biriktiren çoşkun Karasu, Keban'daki barajın insan eliyle dizginlediği doğada artık binlerce yılın türkülerini söylemez, söyleyemez. Bir başka çağın, bir başka değer üretmenin potansiyelidir; yeni türkülerin yakılacağı günleri beklemektedir.
Arapgir'i geçtikten sonra, Dutbelini aşıp vadiye inerken, yer yer küçük göletlerinin ışıldayışı; binlerce insanın sevgiyle ziyaret ettiği yerler olma özlemini haykıran türküler gibidir.
"Eğin dedikleri/Küçük bir şehir"dir; ama kadim bir tarihin adıdır. Çok sesli, çok kültürlü bir sentezdir; gurbettir; özlemdir, vefadır." Dağlar senin ne karanlık ardın var" diyen türkünün düz aynasına yansıyan korkulara, acılara, çilelere karşı direnme gücü hâlâ ayaktadır; " ben buradayım!" diye haykırmaktadır. (Türkülerle ilgili en güncel paylaşımlarımızdan Haberdar Olmak İçin Sayfamıza Abone Olun)
Yorumlar
Yorum Gönder